گنجینه خاطرات هر انسان، لبریز از یادهای تاریک و روشن از رویدادها و وقایعی است که پشت سر گذاشته است. در این میان، نقش بناها و مکان هایی که در شکل گیری این خاطرات اثر مستقیم داشتند پررنگ و قابل اعتناست. گنبد و بارگاه امام رضا(ع)، سی و سه پل اصفهان، شاهچراغ(ع)، مقبره سعدی و حافظ، تخت جمشید، نقش رستم، سردر کارخانه قند و… از جمله مکان هایی هستند که قطعه ای از پازل رنگارنگ خاطرات ما را تشکیل داده اند.
 
بی حضور این نشان های تصویری و بدون مدد گرفتن از قدرت تصویرسازی این اماکن ارزشمند، خاطرات ما بدل به خطوطی سرد و بی روح از روزها و شبهای تکراری می شوند.
***
 
شهر مرودشت گرچه قدمتی هشتاد ساله در زمینه شهرنشینی دارد اما در همین مدت کوتاه نسل های متعددی را در خود پرورانده و انسان های متنوعی را در خود جای داده است.
 
افتتاح کارخانه قند گرچه سرآغاز مدنیت در این شهر مهاجر پذیر و خوش آب و هوا بوده لیکن ساختمان هایی که بعدها به منظور مصارف مختلف در این شهر احداث و مورد بهره برداری قرارگرفته اند، سکونت مرودشتی ها را تسهیل کرده اند.
 
حمام عمومی، مدرسه، درمانگاه، کتابخانه، پارک و … نشانه های توسعه شهرنشینی در دشت مرودشت بوده اند.
 
ساختمان پشم زنی در ابتدای خیابان معروف پشم زنی(طالقانی) از این دسته ساختمان ها و المان هاست که جای خود را در خاطره قدیمی ترهای این شهر ماندگار و جاودان ساخته است.
 
گرچه خیلی از ساکنین این محل هم بی خبرند که نام این خیابان از کار سخت و نفس گیر مردانی برآمده که سال ها قبل در این ساختمان مشغول به اصطلاح «پشم زنی» و «نمدمالی»بوده اند اما آنهایی که مویی سپید کرده اند این ساختمان را به یاد می آورند.

 
صدای هی هی و آواز هماهنگ و دلسوز نمدمالان شهرمان که در اتاق های نمور و نیمه روشن این ساختمان، پشم خام را به نمدهای خوش آب و رنگ تبدیل می کردند هنوز به گوش می رسد و بوی عجیب پشم خیس خورده هنوز در خشت خشت این ساختمان جاریست.

 متاسفانه باخبر شدیم که ساختمان قدیمی پشم زنی در حال تخریب و تجدید بناست. ای کاش شهرداری محترم مرودشت این بنا را تملک کرده و حال و هوای گذشته را در آن زنده می کرد.

 ای کاش خاطرات نمور پشم زنی لابه لای گرد و غبار تاریخ گم نمی شد.

 
ای کاش پشم زنی شهرمان به سرنوشت حمام کارخانه قند – که بی سر و صدا تخریبش کردند – دچار نمی شد.
 
ای کاش …

 
«تحریریه هفته نامه مرودشت»