اگر ساختار اقتصادی شهرستان مرودشت به عنوان دومین شهرستان بزرگ استان مورد توجه قرار گیرد بدون شک وابستگی آن به بخش کشاورزی با توجه به خاصیت اقلیمی و جغرافیایی آن بیش از سایر حوزه هاست. در این حال آنچه که از نگاه نگارنده مطلب از طرح دو موضوع فوق یعنی کسب رتبه های برتر در تولید محصولات کشاورزی و وابستگی اقتصاد این شهرستان به حوزه کشاورزی مورد سوال است این است که این اقتصاد و آینده کشاورزی به عنوان معاش بخش زیادی از مردم شهرستان تا چقدر می تواند تداوم و ثبات داشته باشد؟ در ادامه این سوال پرسش دیگری که مطرح می شود در خصوص صدمات ناشی از کسب عنوان تولید کننده برتر و یا یدک کشیدن عنوان قطب محصولات کشاورزی که بر اساس آن پرسیده می شود صدمات و خسارتهای ناشی از کسب این عناوین چیست؟
اگر مرودشت توانسته است در تهیه درصد بالایی از محصولات غذایی کشور گام بردارد و چندین و چند برابر جمعیت و وسعت خود را به لحاظ تغذیه محصولات غذایی در کشور پوشش دهد آیا کسی در پشت شیرینی و حلاوت چنین عملکردی توجهی به نابودی منابع آبی این شهرستان نموده است؟
بدیهی است که دریک حساب سرانگشتی و ساده همه ما می دانیم که برای تهیه هر یک کیلوگرم از محصولات کشاورزی با توجه به ساختار سنتی کشاورزی در کشور ما چه میزان از آب هدر می رود و پس از آن آنچه که بیش از این به نگرانی ها می افزاید وقوع پدیده خشکسالی و کاهش منابع آبی است و به عبارت ساده تر می توان گفت که کشاورزی شهرستان مرودشت مظاف بر تحمل اوضاع وخیم خشکسالی با روی آوردن به منابع آبی زیر زمینی عملا از دو جبهه مورد تهدید قرار گرفته و باقی ماندن ساختار سنتی آن نیز این تردید بزرگ را به وجود می اورد که آیا بر کشاورزی شهرستان مرودشت به عنوان یک قطب ویژه اقتصادی و تامین کننده معیشت بخش زیادی از این شهرستان می توان اتکا نمود و با دیده تضمین نگریست!؟
اگر وضعیت به همین روند فعلی پیش برود سخت نیست که به این واقعیت برسیم که در چند سال آینده باید شاهد بیکاری و مشکل معیشت بسیاری از کشاورزانی باشیم که با قرار گرفتن در جرگه افراد بیکار و بی درآمد معضلی به معضلات ما بیافزایند.
اگر نگاه تصمیم گیرندگان و به خصوص دولت محترم به موضوع کشاورزی به عنوان یک ظرفیت در مخاطره قرار گیرد و تلاش و برنامه ریزی مناسب با تقویت ساختار کشاورزی از حالت سنتی به مکانیزه و یا گلخانه ای و کنترل برداشت از منابع آبی زیر زمینی ، اجرای طرحهایی همچون طرح نکاشت برای عبور از بحران خشکسالی و پرداخت حداقل هزینه کشاورزان ، پرداخت بیمه محصولات کشاورزی در موارد خسارت دیده و بالفعل کردن ظرفیتهای شهرستان همچون گردشگری و صنعتی برای جایگزین شدن و پوشش دادن بخشی از جامعه کشاورزان انجام شود تردیدی نیست که می توان وضعیت کشاورزی را از این گلوگاه بحرانی عبور داد وگرنه تکیه و تاکید بر اقتصاد کشاورزی با روش فعلی قطعا در اینده منجر به شکستی تلخ و بروز مشکلات فراوانی خواهد شد.