متولد ۱۹۷۶ در سرزمین‌های اشغالی، نویسنده و «تاریخ‌نگار»، مشاور ارشد «محمع جهانی اقتصاد» در دهکده‌ی داووس سوئیس و رییس پرقدرت آن، کلاوس شواب، کسی است که از او به عنوان یکی از اصلی‌ترین مدافعان و مبلغان و نظریه‌پردازان برنامه‌ی «ریست بزرگ جهانی» نام می برند.

«یووال نوح هراری»، استاد تاریخ دانشگاه عبری اورشلیم، از حوالی سال ۲۰۱۶، در تبلیغات رسانه‌های جریان اصلی غرب به طرز معناداری برجسته شد و اکنون درباره‌ی تقریبا هر چیز، از ریزپردازنده‌های نسل جدید تا جنگ در اوکراین، چهره‌ی ثابت مهمان رسانه‌های وابسته به سران زرسالار جهانی است.

برخی مخالفان روند «جهانی‌سازی» دو کتاب از آثار او با نام‌های «ساپینس: تاریخچه اجمالی بشر» (۲۰۱۴) و «انسان خداگونه: تاریخ اجمالی آینده» (۲۰۱۶) را کتاب مقدس گلوبالیست‌های جهانی می دانند.

هراری هیچ ابایی از بیان کنه افکار ترسناک خود درباره‌ی ترکیب انسان و رایانه، هوش مصنوعی، کنترل همه‌جانبه و سراسری بشر از طریق فناوری پیشرفته‌ی اطلاعات، ندارد. در واقع، او قرار است حرف‌هایی را بزند که امثلا کلاس شوب و بیل گیتس و سایر گلوبالیست‌های متنفذ، بنا به ملاحظات دیپلماتیک به صورت عمومی و صریح به زبان نمی آورند.

او رویاهای کابوس‌گونه‌ی خود برای آینده‌ی بشر را با آب و تاب و با یک نوع شیفتگی عجیب در کتاب‌ها و سخنرانی‌هایش بیان می کند. هراری در سخنرانی خود در فروم جهانی اقتصاد ۲۰۲۰، جملاتی را به زبان آورد که جنجالی شد:

" ما انسان‌ها دیگر ارواح اسرارآمیزی نیستیم. ما حیوانات قابل هک شدن هستیم. "

این به اصطلاح روشنفکر همجنس‌باز اسراییلی، در مصاحبه‌ای با مجری سی ان ان، اندرسون کوپر، مدعی شد که فاز بعدی نظام کنترل و مراقبت کنونی، رفتن به زیر پوست انسان‌ها به قصد کنترل و نظارت است. او این ایده را نه «ویران‌شهری» (دیستوپیایی) که «آرمانشهری» (اتوپیایی) خواند.

او در گفتگویی با دیگر سوپرگلوبالیست معروف، «مارک زاکربرگ»، موسس و مالک فیسبوک، به صراحت گفت که به نظرش «رای‌دهندگان» در سیستم‌های دموکراتیک، مصلحت خود را تشخیص نمی دهند(یعنی عملا دموکراسی کشکی بیش نیست).

هراری  در جای دیگری مدعی شد که در آینده‌ای نزدیک، «الیت» حاکم بر جوامع می توانند مغز مردم را هک کنند، همان‌طور که امروز هکرها یک رایانه را هک می کنند.

او که شاید امروز مشهورترین مدافع ترکیب بدن انسان با رایانه و چیپ‌های رایانه‌ای است و حد و مرزی را برای «ترنس هیومانیسم» قائل نیست، دعاوی شوم دیگری از این قبیل نیز دارد:

" علم، تکامل از طریق انتخاب طبیعی(مفهوم داروینی تکامل) را با تکامل از طریق طراحی هوشمتد جایگزین کرده است. نه طراحی هوشمند خدایی در بالای ابرها، بلکه طراحی هوشمند «ما»...علم می تواند حیات را به قلمرو «غیرارگانیک» ببرد. "[۱]

استاد دانشگاه عبری اروشلیم که تبار یهودی و شهروندی رژیم اسراییل را دارد، مدعی است که قبلا به شریعت یهود پایبند بوده، اما اکنون خداناباور و همجنس‌گرا است. هراری تقابل میان خیر و شر بر مبنای کتب دینی ابراهیمی را چیزی مربوط به گذشته می داند.

هراری که یک ضدمذهب رادیکال است، مدعی شده که طبق آموزه‌های اومانیستی که به آن باور دارد، انسان‌ها خود باید خوب و بد خویش را تشخیص دهند و کاری به  اخلاقیات تعیین شده از طرف «خدا» نداشته باشند.

او که به شدت دیدگاه ماتریالیستی و جبر زیستی بر تفکرش غلبه دارد، چنین تبلیغ می کند که «اراده‌ی آزاد» چیزی جز یک افسانه نیست و اصولا از چشم‌انداز فیزیکی و زیستی، آزادی معنا ندارد. او می گوید که این یک اسطوره‌ی پوچ است که بشر ابداع کرده، همان‌طور که مفهوم «خدا» و «بهشت و جهنم» را ابداع کرده بود، و همان‌قدر که "شواهد در اثبات بهشت و جهنم وجود ندارد، درباره‌ی اراده‌ی آزاد هم وجود ندارد. "[۲]

جالب این که، در عین حال که او مرتب در باب عدم وجود «خدا» داد سخن می دهد، همزمان مدعی می شود که دانشمندان در حال تبدیل شدن به «خدایان» جدید هستند. [۳]

در واقع می توان گفت که هراری نسل نوین آتئیست‌های اوایل قرن بیست و یکم همچون ریچارد داوکینز و کریستوفر هیچنز است که چنان به علم و فناوری و قدرت نامحدود آن ایمان دارند که از «علم» یک مذهب جدید ساخته‌اند. البته دیدگاه آنان درباره‌ی علم برگرفته از یک نوع «پوزیتیویسم» (اثبات‌گرایی) حقیقتا منسوخ و تاریخ‌مصرف گذشته در فلسفه‌ی علم است.

یووال نوح هراری، خود را مبشّر از میان رفتن انسان به مفهوم «هومو ساپینس» می داند. البته او تاکید دارد که ناپدید شدن گونه هوموساپینس نه به خاطر «خودنابودگری» این گونه، بلکه به خاطر تغییرات حاصل از فناوری است که اصولا ماهیت انسان را تغییر خواهد داد. [۴]

این فرد مرموز، که در روندی آشنا، آن‌طور که مثلا درباره‌ی استیون هاوکینگ در دهه ۱۹۸۰ شاهد بودیم، بی‌ وقفه توسط رسانه‌های جریان اصلی تبلیغ و برجسته شد و امروز به عنوان «پیشگوی آینده نوع بشر»، روزی نیست که یک مصاحبه در امپراتوری رسانه‌ای گلوبالیست‌ها با او صورت نگیرد، قصد دارد با بزرگنمایی خطر «هک شدن» مغز انسان در آینده‌ی نزدیک، لزوم وجود یک مرکز فرماندهی «واحد» برای هدایت دیتای جهانی را تئوریزه می کند. به عبارت دیگر، آن مرکز واحد، قرار است مافوق همه‌ی حکومت‌ها و مرزهای ملی، کل نوع بشر را هدایت کند. [۵] خود هراری چنین مرکزی را به شبکه‌ی «اسکای‌نت» در فیلم «نابودگر» (جیمز کمرون/۱۹۸۴) تشبیه می کند، گرچه، اگر در آن فیلم و دنباله‌ی آن «نابودگر ۲»، اسکای‌نت یک مرکزیت رباتیک ضد بشری بود و چهره‌ای «ویران‌شهری» داشت، اما هراری آن را آرمان‌شهری معرفی می کند.

هراری به طور مرتب در حال القاء این مفاهیم به ذهن مخاطبان است که «بازطراحی بشر»، «تغییر زیستی بدن انسانی با فناوری» و «سیستم‌های اعتبارسنجی اجتماعی مبتنی بر هوش مصنوعی» که در مجموع انسان را وارد عصر «ترنس‌هیومانیسم» می کند، سرنوشت وتقدیری محتوم است که تک‌تک انسان‌ها «باید» به آن تن بدهند.

اما جنجالی‌ترین بخش اظهارات هراری جایی است که از ورود فناوری‌های کنترل و نظارت «زیستی» به درون بدن انسان‌ها می گوید و این دقیقا همان چیزی است که به عنوان «چیپ‌گذاری» در بدن در بین عام مردم مطرح شده است. او به صراحتی باورناپذیر گفته است که «کووید ۱۹» بهانه‌ی بسیار خوبی است که حسگرهای زیرپوستی با هدف کنترل و نظارت هر چه بیشتر توسط «هوش مصنوعی» در انسان‌ها کار گذاشته شود. [۶]

قضیه جایی خطرناک‌تر می شود که بدانیم، رییس هراری، یعنی «کلاس شواب» و شرکای او همچون هنری کیسنجر،  بیل گیتس، آنتونی فائوچی، مارک زاکربرگ و جرج سوروس و سیاستمداران دست‌پرورده‌ی او همچون جو بایدن،  باراک اوباما، جاستین ترودو، اسکات موریسون و امانوئل مکرون ...دقیقا چنین برنامه‌هایی را دنبال می کنند.

حذف مالکیت خصوصی، حذف پول نقد و قرار دادن همه تراکنش‌های مالی در بستر فناوری بلاک‌چین، حذف ملی‌گرایی و مرزهای ملی، تضعیف حاکمیت ملی کشورها، سیستم کنترل اجتماعی مبتنی بر هوش مصنوعی، کارت شناسایی دیجیتال جهانی (که پروژه‌ی ویژه‌ی مجمع جهانی اقتصاد است و گرفتن هر خدماتی در هر جای جهان منوسط به داشتن آن است) پاسپورت دیچیتالی واکسن و...

نکته‌ی بسیار کلیدی که باید یادآوری شود این است که در اجلاس سال ۲۰۱۶ فورم جهانی اقتصاد، کلاوس شواب خطاب به جو بایدن(معاون وقت رییس جمهور آمریکا بود) که مهمان مجمع بود، گفت:

" جو بایدن، قبل از این که معاون رییس‌جمهور شود، به عنوان سناتور و رییس کمیته‌ی روابط خارجی سنا، بارها در داووس حضور پیدا کرد و یکی از پیگیرترین و فعال‌ترین مهمانان فورم ما بود. "

بی‌جهت نیست که در سال ۲۰۱۶، پروژه‌ی «جهانی‌سازی» چهره‌ی یووال نوح هراری، توسط رییس‌جمهور وقت آمریکا، باراک اوباما(از ارادتمندان و دست‌پروردگان کلاوس شواب) کلید می خورد و او در گفتگویی تلویزیونی با فرید زکریا از شبکه سی ان ان می گوید که عاشق کتاب «ساپینس: تاریخچه‌ی مختصر نوع بشر» هراری است.  

تقریبا همزمان با اوباما، «بیل گیتس»، شروع به تعریف و تمجید مستمر از کتاب‌های هراری کرد و حتی برای کتاب «ساپینس» انسان خردمند» او شخصا یادداشت مرور (ریویو) نوشت. گیتس بارها و بارها و در مناسبت‌های مختلف از این نویسنده‌ی اسراییلی همجنس‌باز تجلیل کرده است. [۷] [۸]

 و باز از قضاء، امانوئل مکرون  و همسرش در سپتامبر ۲۰۱۷ با او دیدار می کنند و یک نسخه از ترجمه‌ی فرانسوی «انسان خداگونه» را هدیه می گیرند!  یا در دسامبر ۲۰۲۱، او در کنار جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا و سفیر ایالات متحده، جایزه‌ی بهترین روزنامه‌نگار خارجی را اهداء می کند. جمع گلوبالیست‌های جوان و میان‌سال و سالخورده جمع است!

یووال نوح هراری، شاگرد کلاوس شواب در مجمع جهانی اقتصاد(۲۴ ژانویه ۲۰۲۰)، به صراحت گفته است:

" به زودی برخی شرکت‌ها و دولت‌ها می توانند میلیون‌ها نفر را «هک» و آن‌ها را «بازمهندسی» کنند. در گذشته حکومت‌های استبدادی به دنبال آن بودند اما علم زیست‌شناسی و فناوری اطلاعات را نداشتند که میلیون‌ها نفر را هک کنند...اما به زودی، دست‌کم برخی  دولت‌ها و  شرکت‌ها می توانند به صورت نظام‌مند همه انسان‌ها را هک کنند. "[۹]

او در گفتگوی دیگری، کوتاه‌زمانی مانده به اعلام پاندمی کوید ۱۹ در سال ۲۰۲۰، تاکید کرده بود:

" بحران‌ها فرصت مناسبی برای انجام «اصلاحات خوب» است، چون در زمان‌های عادی، مردم با انجام آن مخالفت می کنند. ، اما در «بحران‌ها» چاره‌ی دیگری جز موافقت ندارند! "

این همان گفتگویی است که در ادامه‌اش با صراحت گفت که "دوران روح و اراده‌ی آزاد انسانی، تمام شد! "[۱۰]

هراری که قرار است نقش «نخبه» یا «روشنفکر» ی را بازی کند که افکار سیاه و توتالیتر زرسالاران جهانی(همچون شواب، گیتس، راکفلرها، روچیلدها، گلدمن‌ها و...) را لای زر ورق شیک گزاره‌های آکادمیک می پیچد، «زیادی انسان‌ها روی کره‌ی زمین» را بزرگ‌ترین مساله اقتصادی-سیاسی قرن بیست و یکم خوانده بود:

" بزرگ‌ترین مساله‌ی اقتصادی و سیاسی قرن بیست و یکم این است: برای چه به انسان نیاز است؟ برای چه به «این همه» انسان نیاز است؟ "

او در جواب مجری همان برنامه که راه حل شما چیست، گفت که فعلا باید این جمعیت را با دارو و بازی رایانه‌ای راضی نگه داشت.

در دو سه سال گذشته، در روندی که حتی پیش از اعلام پاندمی آغاز شد، هراری بارها در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها مختلف بر این مساله تاکید کرده که اگر تا قبل از «بحران»، نظارت بر انسان‌ها «بالای پوست» بوده، الان نظارت به «زیر پوست» می رود تا کنترل‌کنندگان بتوانند از آن‌چه درون بدن انسان‌ها رخ می دهد هم آگاه باشند!

" کووید بسیار حیاتی است، چون مردم را متقاعد می کند که سیستم بیومتریک نظارت کامل را به عنوان امری مشروع بپذیرند، چون برای این که با کووید مبارزه کنیم، نه تنها باید بر مردم نظارت کنیم، بلکه باید از ان‌چه در بدن ایشان نیز می کذرد هم آگاه باشیم! "