به گزارش مرودشت نما، سنگ‌نوشته‌ها میراث گرانبها و ارزشمندی هستند که در تفسیر داده‌های تاریخی و باستان‌شناسی از منابع دست اول به شمار می‌روند و از آنجا که به ساختارهایی چون سیاست، تاریخ، تبارشناسی، تدفین و مذهب به شکلی آشکارا و روشن‌تری می‌پردازند، از اهمیت زیادی برای پژوهشگران و شناخت هر دوره تاریخی به شمار می‌روند.
ابوالحسن اتابکی (دانش آموخته‌زبان‌های باستانی و دکتری تاریخ) این‌بار از کشف «کتیبه‌ای اندرزگونه ساسانی» خبر داد که با همکاری فضل‌اله حبیبی (دانشجوی دکتری باستان‌شناسی) و نجمه ابراهیمی (کارشناس ارشد تاریخ) بر فراز کوهستان نقش رستم مرودشت مورد بررسی قرار گرفت.
وی گفت: اندرزها بخش گسترده‌ای از ادبیات پهلوی در دوره ساسانی را دربرمی‌گیرند که بازتاب دهنده «فرزانگی»، «حکمت»، «وارستگی»، «بازدارندگی»، «غنای فلسفی» و «معرفت» و. . . . است و در عین حال «رویکرد بهینه اخلاقی» را در جامعه ایران ساسانی به تصویر می‌کشند. این رویکرد باعث شد که کتاب‌ها و دست‌نوشته‌های زیادی همچون «اندرز خسرو قبادان»، «اندرز دانایان به مزدیسنان»، «اندرز انوش روان آذرباد مارسپندان»، «یادگار بزرگمهر»، «خیم و خرد فرخ مرد»، «داروی خرسندی»، «چیده اندرزپور یوتکیشان» و. . … ذیل عنوان اندرزنامه‌ها از دوره ساسانی و اندک زمانی پس از آن به نگارش درآید که اساس فلسفه، حکمت و اخلاقیات جامعه ایرانی را پیش از اسلام به نمایش می‌گذارد.
اتابکی ادامه داد: در همین رابطه ما چندین کتیبه اندرزگونه مربوط به اواخر دوره ساسانی و در تداوم فرهنگ آن کشف نمودیم که در سطوری کوتاه بر فراز سنگ‌های کوهستان به «خط پهلوی کتابی» به نگارش درآمده‌اند.
او اذعان داشت: کتیبه حاضر بوسیله یکی از بهدینان زرتشتی شهر استخر یا ساکنان قلعه نقش رستم حجاری شده و موضوعی اخلاقی را دربرمی‌گیرد که پس از نکوهش رفتارهای ناشایست، بدترین رفتار غیراخلاقی را «بیزاری و تنفر از سخن‌چینی و اغوای سخن» می‌داند.
وی گفت: متن این کتیبه که در دو سطر به نگارش درآمده، نخستین بار در «مجله آوای تاریخ» در تهران به چاپ رسیده، که به شرح زیر است:
«چه بد لرزیدن، بد بیماری، بد همراهی در تاریکی (و) دشمنی، بد جدایی از دوست، بدتر (از همه) افسون سخن (سخن‌چینی)»
اتابکی در پایان خاطرنشان کرد: این سنگ‌نوشته‌ها (بیش از ۲۵ سنگ‌نوشته) به دلیل جنس سنگ‌های رسوبی آهکی و همچنین تاثیر مخرب عوامل جوی در حال از میان رفتن هستند و با توجه به مکاتباتی که با میراث فرهنگی فارس و همچنین بنیاد پارسه-پاسارگاد (که خود را مدعی آثار دشت مرودشت می‌دانند)، انجام دادیم و ایشان تاکنون هیچ اقدامی انجام ندادند، تلاش خواهیم نمود که با کمک‌های مردمی، اقدام به حفظ و نگهداری این آثار بپردازیم. در غیر اینصورت همه این سنگ‌نوشته در آینده نزدیک رو به تباهی کامل خواهند رفت.
